ทุกคนที่ขึ้นมาบนรถเมล์คันนั้น คงคิดไม่ต่างกัน

ทุกคนที่ขึ้นมาบนรถเมล์คันนั้น คงคิดไม่ต่างกัน.. เมื่อเห็นชายหนุ่มกำยำล่ำสัน นั่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เพราะไม่ว่า เด็ก คนแก่ หญิงท้องจะก้าวขึ้นรถแล้วเดินผ่านเขาขึ้นมาคนแล้วคนเล่า เขาก็ยังคงนั่งนิ่งๆ ไม่แสดงน้ำใจเสียสละที่นั่งให้คนอ่อนแอกว่าตามประสาลูกผู้ชายที่ควรทำสักนิด

สิ่งที่เขาแสดงความมีน้ำใจมากที่สุด ก็คือ ยื่นมือไปรับกระเป๋าหนังสือของเด็กนักเรียนหญิงเล็กคนหนึ่ง มาวางทับไว้บนถุงกระดาษใบหนึ่งที่ยาวคลุมถึงปลายเท้าใบเดียวที่เป็นสัมภาระติดตัวของเขาเท่านั้น

ทุกคนที่เห็น ลงความเห็นตำหนิ นินทา เหยียดหยามทั้งนอกหน้าและในใจ ถึงความแล้งน้ำใจอย่างที่สุดของเขา

หญิงสาวคนหนึ่งถึงกับจะเดินเข้าไปต่อว่า ที่ไม่ยอมลุก ให้ผู้หญิงท้องคนหนึ่งนั่ง ดีว่าเพื่อนของเธอดึงแขนไว้ทัน

"ดูเขาตัวใหญ่ขนาดนั้น ถ้าเขาโมโหทำร้ายเธอขึ้นมาใครจะช่วยได้ ปล่อยไปเหอะคนแล้งน้ำใจแบบนั้น ใครจะเอาไปทำพันธุ์"

ที่ป้ายสุดท้ายคืออู่รถเมล์คันนั้น ทุกคนทยอยลงจากรถ เหลือเขาคนเดียว กระเป๋ารถเดินมาที่เขา เข้ามาประคองให้เขาลุกขึ้น พร้อมกับพูดขึ้นว่า

"ถึงแล้วพี่ ผมประคองไปต่อรถคันหน้า ทนลำบากหน่อย แต่เดี๋ยวผมฝากคันหน้าให้ดูแลพี่ต่อครับ เฮ้อ...ไอ้วัยรุ่นกลุ่มนั้น จิตใจมันทำด้วยอะไร เห็นพี่ใส่ขาเทียม ยังมาแกล้งขโมยไม้ค้ำยันไปอีก"

"ไม่เป็นไรน้อง ขอบใจน้องมากที่ช่วยประคองพี่ ถ้าไม่มีไม้ค้ำยัน อย่าว่าแต่เดินเลย แค่ยืนก็ยังยาก นี่ต้องให้ที่บ้านไปซื้ออันใหม่มาให้ จะได้ไปไหนมาไหน ช่วยตัวเองได้บ้าง"

ชายหนุ่มทหารผ่านศึกผู้เสียขาไปจากภารกิจรับใช้ชาติ ตอบกระเป๋าใจอารี ขณะประคองกันเดินไปขึ้นรถคันหน้า...

……………….

เหตุการณ์ตัวอย่างข้างล่างนี้ เป็นเหตุการณ์ที่พบเห็นบ่อยครั้งในรถโดยสารสาธารณะไม่ว่าจะเป็นรถเมล์หรือรถไฟฟ้า. บ่อยครั้งที่เราเจอผู้ชายรูปร่างภายนอกแข็งแรงที่ไม่สละที่นั่งให้เด็ก คนชรา ผู้หญิง ......แต่เราไม่รู้รายละเอียดภายในของเขาว่ามีอะไรอยู่. เพราะอย่าตัดสินคนโดยเห็นแค่ภายนอกเท่านั้นหลายครั้งเราเกลียดใคร หรือชื่นชมใครโดยไม่รู้เนื้อแท้ของสาระ

สมัยที่ทุกอย่างแชร์สนั่นรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ หลายคนตกเป็นจำเลยโดยไม่มีโอกาสชี้แจง

หลายคนเป็น "ฮีโร่" ทั้งๆ ที่ไม่สมควร...

ครั้งต่อไป ก่อนจะชื่นชม หรือจะเกลียดชังใคร เปิดใจให้โอกาสตัวเองรับฟังข้อเท็จจริงให้กระจ่างเสียก่อน ก็ไม่น่าจะสายเกินไปนะครับ...