คนจีนเจริญมาก่อนเพราะเล่าจื๊อ

คนจีนเจริญมาก่อนเพราะเล่าจื๊อ

ศาสดาแห่งลัทธิเต๋า ชื่อ เล่าจื๊อ มีชีวิตร่วมสมัยกับขงจื๊อเมื่อ 2,600 ปีที่แล้ว ประวัติเท่าที่รู้น้อยมาก เคยดูแลห้องสมุดเมืองลั่วหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์โจว

คำสอนอันเลื่องชื่อของเขาอยู่ในหนังสือชื่อ วิถีแห่งเต๋า

การปกครอง...เล่าจื๊อวางหลักไว้ว่า การปกครองชาติใหญ่เหมือนการต้มปลาตัวเล็ก ไม่ควรคนบ่อย เพราะปลาจะแหลก

การปกครองที่ดีที่สุด ประชาชนไม่รู้ว่าถูกปกครอง

การปกครองรองลงมา คือการปกครองที่ประชาชนสรรเสริญ

การปกครองลำดับที่สาม คือการปกครองที่ประชาชนหวาดกลัว

การปกครองที่แย่ที่สุด คือการปกครองที่ประชาชนรังเกียจ

ภาษีที่มากเกินไป ทำให้ประชาชนอดอยาก กฎและข้อบังคับมากเกินไป ทำให้ปกครองประเทศไม่ได้

ยิ่งมีข้อห้ามประชาชนยิ่งยากจน ยิ่งสร้างสิ่งใหม่ ประชาชนจะยิ่งโลภ

ยิ่งออกกฎหมายยิ่งมีขโมย

เล่าจื๊อสอนต่อว่า นักปกครองที่ฉลาด ยอมรับทั้งคนดีและคนเลว ดังนั้น ทุกคนจึงกลายเป็นคนดี

ไว้ใจทั้งคนซื่อสัตย์ และคนไม่ซื่อสัตย์ ดังนั้น ทุกคนจึงกลายเป็นคนซื่อสัตย์

นักปกครองที่ฉลาด ไม่เคยสิ้นหวังจากคนโง่ เพราะรู้วิธีให้การศึกษาแก่คนเหล่านั้น

ไม่มีสิ่งใดไร้ประโยชน์ เพราะรู้วิธีหาประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น

เมื่อชาติใหญ่ถ่อมตน จะชนะใจชาติเล็ก

เมื่อชาติเล็กถ่อมตน จะได้รับการโอบอุ้มจากชาติใหญ่

ชาติใหญ่ควรถ่อมตนมากขึ้น ชาติเล็กถ่อมตนรักษาตัวได้ดีที่สุด

ชาติใหญ่ถ่อมตนจะชนะใจโลกทั้งโลก

เล่าจื๊อ ไม่เพียงสอนให้รู้จักเป็นผู้ชนะ

ยังสอนให้รู้จักวิชาที่ยากยิ่งกว่า นั่นคือวิชา...ของผู้แพ้

คำพูดจริงใจไม่ไพเราะ คำพูดไพเราะอาจไม่จริงใจ

ผู้ที่รู้ไม่พูดมาก ผู้ที่พูดมากไม่รู้ โลกไม่โต้เถียงกับผู้ที่ไม่โต้เถียง

จิตใจที่สงบและอดทน เป็นพื้นฐานแห่งชีวิตที่เป็นสุข

จงหยุดดีกว่าเติมน้ำจนล้นถ้วย

จงอย่าภูมิใจจนเกินไป มิฉะนั้นจะไม่มีสิ่งใดให้ภูมิใจ

จงอย่าแหลมคมจนเกินไป มิฉะนั้นจะเสียคม

บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยทองคำ ยากจะปลอดภัย

บุคคลที่โอ้อวดความมั่งคั่ง เป็นผู้เชื้อเชิญหายนะให้มาเยือน

ชื่อเสียงกับชีวิต สิ่งใดมีค่าต่อท่านมากกว่ากัน

สุขภาพ หรือสมบัติ สิ่งไหนสำคัญต่อท่านมากกว่า

หากท่านรักชื่อเสียงมากเกินไป ท่านจะต้องจ่ายในราคาแพง

หากท่านครอบครองสมบัติมากเกินไป ท่านจะสูญเสียอย่างหนักในวันหนึ่ง

หากท่านไม่รู้ว่าจะหยุดตรงไหน ท่านจะประสบอันตราย

เล่าจื๊อทิ้งท้ายในคำสอนบทนี้ว่า หากรู้จักพอ ถอนตัวในเวลาเหมาะสม ท่านจะมีชีวิตอยู่ยาวนาน...นี่คือวิถีแห่งสวรรค์

คำสอนนี้ สอนเมื่อ 2,600 ปีที่แล้ว น่าอัศจรรย์ ถึงวันนี้...ก็ยังเป็นคำสอนที่ทันสมัย