ตอนเด็ก ๆ เรามักจะถูกผู้ใหญ่ถามว่า

ตอนเด็ก ๆ เรามักจะถูกผู้ใหญ่ถามว่า

"โตขึ้นอยากเป็นอะไร?"

ตอนนี้เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว

คำถามต่อมาที่น่าสนใจ แต่ผมคิดว่าไม่ค่อยมีคนถามก็คือ

"เราอยากเป็นคนแก่แบบไหน?"

คนแก่นั้นมีหลายแบบ หลายประเภท

แก่แบบขี้โรค แก่แบบแข็งแรง

แก่แบบขี้บ่น แก่แบบอารมณ์ดี

แก่แบบไม่มีเงินใช้ แก่แบบเงินเหลือใช้

แก่แบบเดียวดาย แก่แบบมีคนที่รักรายล้อม

เราอยากเป็นคนแก่แบบไหน?

สุขภาพกาย สุขภาพใจ เงินทอง คนที่รักเรา

เคยคิดมั้ยว่าหน้าตาสิ่งเหล่านี้จะเป็นแบบไหน

เชื่อสิ คนส่วนใหญ่ไม่เคยคิด ไม่กล้าคิด ไม่อยากยอมรับความแก่

หรือแม้แต่ลืมคิดว่าวันนึงเราก็ต้องแก่

ลืมคิดว่า คนแก่คนนั้น คนที่เราอยากเป็น

คนที่ต้องทำให้มันกลายเป็นความจริง ไม่ใช่ใครที่ไหน

ก็คือเราในวันที่ยังหนุ่มยังสาวนั่นเอง

อยากเป็นคนแก่ขี้โรค ก็บริโภคเข้าไปสิ อาหารเลว ไม่ต้องออกกำลังกาย

อยากเป็นคนแก่แข็งแรง ก็กินของดีมีประโยชน์ ออกกำลังกายสิ

อยากเป็นคนแก่ขี้บ่น วันนี้ก็ฝึกปากจัดสิ ติมันได้ทุกเรื่อง

อยากเป็นคนแก่อารมณ์ดี วันนี้ก็ฝึกปล่อยวาง มองหาข้อดีของทุกเรื่อง

อยากเป็นคนแก่ไม่มีเงินใช้ ก็ใช้เงินเข้าไปสิ ชีวิตใช้ซะ

อยากเป็นคนแก่แบบเงินเหลือใช้ วันนี้ก็ต้องเริ่มเก็บ เริ่มขยัน เริ่มลงทุน

อยากเป็นคนแก่แบบเดียวดาย ก็ไม่ต้องมีลูก ไม่ต้องมีเพื่อน อยู่คนเดียว

อยากเป็นคนแก่แบบมีคนที่รักรายล้อม ก็สนิทกับลูกตั้งแต่ลูกยังเล็ก

ก็คบหาสมาคมกับเพื่อน ๆ คอเดียวกันไว้

อยากเป็นคนแก่แบบไหน เราทำได้ทั้งนั้น

แต่อย่ามาทำตอนแก่ เพราะมันอาจจะสายไป

ลองตั้งปณิธานให้ชีวิตอีกสักเรื่องว่า

"ฉันอยากเป็นคนแก่แบบไหน?"

จากนั้นก็ลงมือสร้างคนแก่คนนั้นตั้งแต่วันนี้เลย

พอถึงวันที่เราที่เราเป็นคนแก่ขึ้นมาจริง ๆ

เราจะได้ขอบคุณตัวเราที่อุตส่าห์สั่งสมทุกสิ่ง

จนได้กลายมาเป็นคนแก่แบบที่เราต้องการ

...มาแก่ไปด้วยกันนะครับ