อยากให้ได้อ่าน...ความเป็นจริงของชีวิต...

อยากให้ได้อ่าน...ความเป็นจริงของชีวิต...

หลวงพ่อปราโมทย์ ท่านพูดไว้ดี.......เป็นความจริงที่ต้องพบแน่ๆ

ถึงเราจะมีคู่วันนี้นะ

วันข้างหน้าก็ต้องเหลือคนเดียว

ถึงจุดหนึ่งนะ อยู่คนเดียวจะอยู่ได้ไหม ต้องเตรียมแล้วล่ะ

จะอยู่กับลูกกับหลาน อย่าไปเชื่อเขา ลูกหลานก็มีภาระของเขา

มาดูแลเราไม่ไหว สังคมของเราเปลี่ยนไปแล้ว

แต่เดิมเป็นสังคมเกษตร ครอบครัวขยาย อยู่กันหลายเจเนอเรชั่น (Generation) อบอุ่น

เปลี่ยนมาเป็นสังคมอุตสาหกรรม

อยู่ตัวคนเดียว อยู่คู่หนึ่ง สองคน

อยู่กับลูก แค่นี้เอง ครอบครัวเล็กๆ

สังคมกำลังก้าวไปสู่อีกจุดหนึ่ง คือสังคมคนแก่ เมืองไทยกำลังเข้าข่ายใกล้เคียงแล้วนะ

จะเป็นสังคมของคนแก่

คนหนุ่มคนสาวไม่ค่อยมี

เมืองจีนเป็นแล้ว

เมืองจีนต้องยอมให้มีลูกคนที่สองแล้ว เพราะว่ามีแต่คนแก่

ญี่ปุ่นนี่เป็นประเทศของคนแก่

เต็มไปด้วยคนแก่ ไม่ยอมตายสักที

ส่วนเด็กก็ไม่ยอมเกิด

เมืองไทยกำลังจะเป็น

ต่อไปตาแก่ยายแก่จะเต็มไปหมด

ห้องน้ำต่อไปต้องเปลี่ยนนะ

ทุกวันนี้สังเกตไหม?

มีห้องน้ำของคนแก่อยู่ห้องหนึ่งใช่ไหม นอกนั้นห้องน้ำคนหนุ่มคนสาว

ต่อไปต้องเปลี่ยน ทำห้องน้ำคนแก่เยอะๆ ห้องน้ำคนหนุ่มคนสาวมีน้อยๆ ไม่ค่อยมี

คนแก่อยู่ไปๆ นี่ อยู่กับอะไร

อยู่กับความเจ็บไข้ อยู่กับความว้าเหว่ สิ่งเหล่านี้รอเราอยู่นะ

จะอยู่กับมันอย่างมีความสุขได้ไหม

แก่ลงมา แก่อย่างมีความสุข

เจ็บไข้อย่างมีความสุข

อยู่คนเดียวอย่างมีความสุข

จะตาย ก็ตายอย่างมีความสุขได้

ไม่ทิ้งธรรมะนะ

ถึงเวลา ธรรมะจะมาคุ้มครองเรา

มาช่วยเราเอง

ตั้งอกตั้งใจภาวนานะ

ถือศีลไป ภาวนาไป

แต่วางแผนชีวิตไว้ด้วย

ว่าตอนแก่เราจะอยู่ยังไง

คนแก่อาจจะต้องรวมกลุ่ม

เป็นนิคมคนแก่ก็ได้ ไม่แน่หรอก

เด็กๆ เขาไม่เลี้ยง เขาเลี้ยงไม่ไหว

สิ่งเหล่านี้รอเราอยู่นะ

ค่อยๆ เตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้าง

ปีใหม่ผ่านไปครั้งหนึ่ง

เราก็ใกล้สิ่งเหล่านี้เข้ามาทุกทีแล้ว

ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว

เรามีความแก่รออยู่ มีความเจ็บรออยู่ มีความตายรออยู่

มีความพลัดพรากจากสิ่งที่รักรออยู่

มีการประสบสิ่งที่ไม่รักรออยู่

ความเจ็บไข้ได้ป่วยอะไรพวกนี้

ไม่รัก ไม่ชอบ เราจะอยู่ยังไง

อยู่อย่างมีสตินะ

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช

วัดสวนสันติธรรม ศรีราชา

2 ม.ค. 2559